روشنفکران و پسرک آدامس فروش !

چند روزی هست که مدام این مسئله در ذهنم می چرخد که با وجود این همه گروهها و افراد مرجع ایرانی در داخل و خارج از کشور چرا امروز که بسیاری از اعتراض ها و حرکات در ایران حول محور روشنفکران (حالا دینی و لائیک آن فرقی ندارد ) می چرخد روشنفکران ما نتواسته اند به واقع پایگاه مناسبی برای خودشان در میان مردم و اجتماع ما داشته باشند ؟ و اصولا چرا اصلا روشنفکران ما برای خودشان جایگاهی دیگر قائل هستند و هیچ وقت برای جوش خودشان به اجتماع تلاشی نکرده اند ؟ یکروز دوستی داشت مثلا مرا نصیحت میکرد و میگفت بابا چپ اصلا در دامان راست متولد شده و همه رهبران چپ در خانواده هایی متولد شده اند که در ناز و نعمت پر.رش یافته اند و اصلا یک رهبر چپ پیدا نمیکنی که مثلا پدرش کارگر باشد و مادرش کلفت و ... منم الان دارم به این مسئله فکر می کنم که روشنفکری هم در کشور ما اشرافی شده است ، روشنفکران اصلا خود را در طبقه ای نمی بینند که مثلا بیایند با آن کفاش بازار سید نصرالدین بازار تهران و راننده شرکت واحدی پای یک سفره بنشینند در حالی که مدام آن روشنفکر از قشر بد بخت جامعه می گوید و دارد تحلیل و تئوری برای جنبش کارگری و ... تولید می کند ! به نظر من مشکل در همین جاست ! متاسفانه آن روشنفکر و یا روشنفکر نمای امروزی ما فراموش کرده است که ابتدا باید به ایجاد پایگاه اجتماعی خود در جامعه اهتمام ورزد بعد برود بنشیند پشت میزش و شعار بدهد و روشنفکری کند ! . اما اینچنین نیست و دست کم بسیار کم است . آنوقت در این وضعیت به نظر شما صحبت از آزادی و دموکراسی معنی دارد ؟ آزادی خوبه و حرف زدن از آن هم خوبه اما برای آن کارگر اخراجی که خودش با شرمساری و خانواده اش با گشنگی سر بی شام بر زمین می گذارند شما فکر می کنید دموکراسی چقدر ارزش دارد ؟ برای آن سی ساله مطلقه که برای سیر کردن شکم بچه اش رفته کلیه اش را فروخته وقتی از کمپین یک میلیون امضاء برایش بگوئی به نظرتان برایش ارزشی دارد ؟ درسته الان من چهار – پنج سالی ایران نیستم و شاید درست شرایط ایران را درک نکنم اما همه این ها را دیده ام ، آن آقای روشنفکر را در جلسه سخنرانی دانشگاه تهران دیده ام که بوی ادوکلنش از نیم فرسخی می آمد و اتفاقا آن دانشجو را هم می دیدم که برای گذران زندگی اش می رفت خیابان وصال پلاسمای خونش را می فروخت ، اینها همه سئوالاتی هست که جوابی ندارد ! ، آنهایی که خود را مدافع دموکراسی می دانند ، آنهایی که برای برقراری دموکراسی می خواهند در ایران تلاش کنند و تبلیغ راستی برای آن آدامس فروش پشت چراغ قرمز پارک وی چه ارمغانی دارند ؟ روشنفکری متاسفانه امروز در ایران محفلی شده است ، چهار تا آدم ، پنج تا آدم جمع می شوند دور خودشان و از اتوپیای خودشان حرف می زنند و بعد چلوکبابشان را می خورند و شاید یک پیک عرقشان را هم بزنند و بعد می روند پی کارشان مقاله می نویسند و مقاله هایشان تو روزنامه ها و مجلات منتشر می شود و روزنامه ها هم تو خیابون و چهارراهها تو دست سیاه و پینه بسته دهها جوان و نوجوان گشنه و بیکار به فروش می رسد ، نمی دانم شاید اسم مقاله شان هم این است : به امید فردای بهتر ! . اما من تپق رااز پشت مقاله خیلی از این روشنفکران بی درد و یا عالمان بی عمل رو حس می کنم ! برای من روشنفکر یعنی اصانلو کارگری که با کارگران می جنگد با آنها آزاد می شود و با همانها به زندان می افتد ، برای من روشنفکر یعنی محمود صالحی ، برای من روشنفکر یعنی آن جوان گردو فروش که نه کیک زرد برایش مهم است و نه نقض حقوق بشر و حاضرش جانش را هم بدهد تا پدر مادر سالمندش شب گشنه نمانند تا خواهرش بدون جهزیه نماند نه آن برج عاج نشینی که دهها جلد کتاب در باب گذار از سنت به مدرنیته نوشته است ، نه آن روشنفکر دینی که با خرج سفر تور سخنرانی های اروپایش می شود ده ها جوان را به خانه بخت رساند و صدها شکم گرسنه را سیر کرد .... ___________________________________________

پی نوشت : اینجا رادیو تهران است ! (انگلیسی) اینجا رادیو تهران است ! (هلندی) مصاحبه ای با روزنامه فولکس رانت در رابطه با رادیو زمانه و خدمتش با پخش برنامه بهداشتی و آرایشی و آشپزی و اعمال خط قرمز در سیاست برای ترویج دموکراسی در ایران!

پی نوشت دو :

آقای احمدی نژاد رئیس جمهور مکتبی و ارزشی و البته امام زمانی و صادق ایران درماه مبارک رمضان که دروغ البته گناهش بیشتر است در دانشگاه کلمبیا فرموده اند که مطلقا و ابدا در ایران ما همجنسگرا نداریم ، ( آن دسته از کاس داغتران از آش از جمله مثلا مهدی جامی که می گوید نه احمدی نژاد اینرا نگفته بروند این فیلم را ببینند )صرفنظر از بقیه افاضات ایشان فقط از ایشان یک سئوال دارم سال پیش در مشهد دو نوجوان به نامهای محسن و احمد اعدام شدند جرم این دو چه بود ؟ !