! کوچولوها ، بزرگ شوید لطفا

ای کسانی که برای نوشته و یادداشتهای من در اینجا و فرند فید و احتمالا فیس بوک (که من تعمدا البته سعی دارم پروفایل فیس بوکم را سیاسی نکنم و بیشتر با دوستانم در ایران و اقصی نقاط دنیا فقط گپ بزنم!) کامنت می‌دهيد.

وباز ای کسانی که هر لینکی که من در بالاترین می دهم بدون توجه به محتوایش به من می پردازید ! بياييد يک‌ بار هم که شده درباره‌ نوشته‌ من و اينکه کجايش و چرا به نظرتان درست و غلط است نظر بدهيد ، نه اینکه من قبلا چه بودم و کجا ها چه کردم و حتا اینکه چه لباسی می پوشم (+) ! من نه روانکاوهستم نه جامعه شناس ولی باور کنید که اين يک بيماری بزرگ اجتماعی و روانی است که بيشترمان، حتی جوان‌های تحصيل‌کرده‌تر، به آن دچاريم که اگر با نوشته يا عقيده‌ای مخالفيم، نمی‌توانيم بدون اينکه متلکی به شخص نويسنده بيندازيم يا پس‌زمينه‌ شغلی و خانوادگی یا اجتماعی‌ و سیاسی اش را پيش بکشيم، درباره‌ی استدلال يا عقيده‌اش نظر بدهيم.

من از نقد خودم نه تنها فراری نیستم بلکه اتفاقا از آن استقبال هم می کنم و گواهش هم اینکه هر کسی تا بحال سئوالی برایش درباره من و یا گذشته من پیش آمده جواب داده ام و بعید می دانم کسی باشد که سئوالی هر چند بی ربط هم کرده باشد جواب داده باشم .

ایکاش این دوستان بدانند که من يا هر کس ديگر وقتی می‌بيند کسی جز فحش و چرت و پرت بی‌محتوا برايش کامنت نگذاشته نتيجه می‌گيرد که کسی حرف حساب در مخالفت با نظرش نداشته، وگرنه آن را می‌نوشته.

البته خيلی‌ها در نتیجه همين عکس‌العمل‌های بچگانه و ایرانی بازی های خنده دار اصولا عطای بخش نظرات وبلاگهایشان را به لقايش بخشيده‌اند. ولی من از آنها نيستم و همیشه در کامنت دانی باز بوده و باور بفرمائید اگر نبود این اسپامها و ویروسهایی که اتوماتیک فرستاده می شود و گاها برای کل وبلاگ خطرات امنیتی عدیده ای دارد این سیستم کنترل نظرات را هم برمی داشتم ، ولی اگر خواننده دائمی اینجا باشید می بینید که من هیچگاه اهل سانسور و پاک کردن نظرات نیستم الا اینکه حرفهایی خلاف عفت عمومی زده شود که خوب آنها را به احترام خوانندگان معمولا منتشر نمی کنم .

بنابراين ای کسانی که بلد نيستيد مثل آدم بزرگ‌ها نظر بدهيد، لطفا بزرگ شويد و گاهی هم از مغزتان استفاده کنيد.