سفر به پاريس

سلام آمده ام فرانسه و اين مطلب را فعلا از يه كافي نت در پاريس برايتان مي نويسم . از فردا در پاريس همايش همبستگي ايرانيان به مدت سه روز برگزار خواهد شد ، اميد زيادي به اين همايش و اصولا اينگونه همايشها هميشه بوده و هست اما تا چه حد اين اجتماعات مي توانند حرف دل مخالفان ملت داخل كشور رابزنند و اصلا با آنها همراه و همراي باشند به عمل معمولا بايد برآيد كه به سخنراني نيست من نه خودم را سخنران مي دانم و نه نام و نان يكي از اين احزاب و سازمانهاي اپوزيسيون را دنبال خودم يدك مي كشم فقط و فقط مي روم تا پيام خواهران و برادرانم را از ايران به كساني برسانم كه بيست و هشت سال هست دارند با اين رژيم پوشالين مبارزه مي كنند و نمي دانم چرا پس نمي توانند پيروز بشوند ؟ به هر حال مي خواهم بگويم دوران نسخه پيچي و آبجو خوري و سخنراني از بيرون تمام شده و بايد كه تمام اميدها و حمايتها به همين جنبش نيمه جان دانشجويي و زنان و كارگران و فرهنگيان بسته شود اگر كه مي خواهيم واقعا مبارزه كنيم نه خاله بازي !. دوستان درضمن من در سالن ان- 26 دانشگاه سوربن روز دوشنبه هجدهم ژوئن از ساعت 17 تا 19 با موضوع جنبشهاي بنيادگراي خاورميانه به دعوت دانشجويان عضو حزب «يو ‌ام‌ پي» سخنراني خواهم داشت ، اين طرفها بوديد بيائيد ! (اينم تبليغ براي خودم ) نمي دانم مي دانيد وقتي كيبورد و فونت فارسي نداشته باشيد چقدر سخته با اين صفحه كليد تصويري تايپ پس فعلا خدا نگهدار !