برای تو که آسمانی شدی

امیر عزیزم پنج روزه تو رفتی و پنج روزه که هوا ابریه و دل من ابری تر خسته ام! خسته ترازهمیشه روحم ، جسمم قلبم ، وحتی قلمم ! عزیزم با خودم فکر می کنم و می بینم درست سال پیش همین روزها تو باید می رفتی هیچ کس امیدی به ماندنت نداشت ، دکترها جواب کرده بودند و می گفتند مرگ مغزی کرده ای ام دست تقدیر و قسمت الهی مقدر بر این بود که تو زنده بمانی و ماندی اما شوق رفتن از همان سال پیش در وجودت لانه کرد و تو توانستی یکسال دیگر فرصت زندگي كردن راداشته باشی و در همین یکسال بود که كارهاي عقب مانده ات را به سامان رساندی و لی ما چه ؟ خدا به ما رحم كند كه چگونه و كجا ما را به چه ترتيب فرا خواهد خواند و برویم . امیر جان چقدرخوب است مرگ آگاهی ... نمیدونم!!!! فقط عزیزم توی این روزای عزیز منو فراموش نکنید..... اما بعد از تو می گویم همیشه خواهم گفت چقدر مردن خوب است چقدر مردن ، - دراین زمانه که نیکی حقیر و مغلوب است – خوب است!