پیشنهادی برای روز بیست و دوم بهمن سبز
از زمان انتخابات تا کنون شاهد دو مقاومت بی نظیر بوده ایم ! اولین مقاومت از آن ملت است که برای اولین بار در طول این سی سال حیات انقلاب اسلامی بمدت بیش از شش ماه و بصورت واضح و علنی و مستمر در کف خیابانها مطالبات خود را خواستار شده اند و مقاومت دوم نیز از آن حکومت هست که در پس این شش ماه با همه ستاد و صف خود ایستادگی کرده و از هیچ راهی حتا قتلهای خیابانی هم ابایی نداشته است و در گذر همین ایستادگی بوده است که قبل از آنکه به گفته سلطان علی خامنه ای زایش داشته باشند ریزشهای فراوای داشته اند نمونه بارز این ریزشها را می توان در همه سطوح حکومت دید از نیروهای عادی بسیج و سپاه گرفته تا نماینده رهبری و نماینده مجلس و کاردار و مدیر کل و ...
اینجاست که تجربه این قریب به هفت ماه نشان داده است که بر خلاف همه تحلیلها و نظرات موجود هر چه مطالبات ملت خیابانی تر و رادیکالتر شده است مماشات و تساحل حکومت نیز بیشتر شده است ! ، به عنوان مثال بیشترین آمار کشته شدگان را ما در آرامترین راهپمایی (بیست و پنج خرداد ) داشتیم و پس از آن با گذر از روزهای قدس و سیزده آبان و شانزده و آذر به روز عاشورا رسیدیم ، روز عاشورا رادیکالترین روز اعتراضات در طی این ایام بوده است که با توجه به دیگر روزهای خونبار این هفت ماه هم آمار کشته شدگان پائینتر بوده است و هم عملا استیصال نیروهای امنیتی و انتظامی در سطح کلان مشاهده گردید، منظورم این نیست که در این روز حکومتیان آرام بودند نه بلکه در کل که نگاه بکنیم و بخواهیم بسنجیم با آنچه که ملت انجام دادند مثل حمله به خودروها و مراکز پلیس و ... را باروزهای دیگر مقایسه کنیم می بینیم که حکومت کاملا در برخورد فلج بوده است در این روز دست کم بیش از چهار خودرو و دهها موتور و دو ایستگاه پلیس در آتش سوختند اما حکومت گرچه باز به کشتار و حمله های مدافعانه ادامه داد اما آشکار بود که با دست خالی و بدون تدبیر به میدان آمده است .
در روز عاشورا کاملا عدم توانایی حکومت جمهوری اسلامی در فرونشاندن اعتراضات مردم پس از ۷ ماه آشکار بود و خستگی و بی انگیزگی نیروهای انتظامی و امنیتی و حتا لباس شخصی امری بود که به چشم می خورد .
اکنون نیز که در آستانه سالگرد پیروزی انقلاب هستیم و با توجه به تحرکات وسیعی که پیشاپیش در بین رسانه ها و مسئولان جمهوری اسلامی در حال انجام است واضح است که در صدد هستند تا در ۲۲ بهمن بتوانند اوضاع عمومی کشور را در مقابل دوربین های خبرنگاران خارجی که طبق روال هر سال برای پوشش این مراسم به ایران می آیند آرام جلوه دهند .
سبز ها نیز برای نشان دادن اینکه از خواسته هایشان کوتاه نیامده اند برنامه ریزی گسترده ای را برای شرکت در این روز تدارک می بینندو قرار است با همه توش و توان به صحنه بیایند ، من نه تئوریسین هستم و نه از رهبران این جنبش اما طرحی دارم که خوب می توانند رهبران این جنبش رویش فکر کنند و یا مردم خودشان سبک و سنگینش کنند ، همه ساله رسم بر این بوده است که در تهران که اصلی ترین صحنه نمایش قدرت جمهوری اسلامی در این روز بوده است از میدان انقلاب به سمت میدان آزادی راهپیمایی کنند و در آخر در میدان آزادی یکی از شخصیتهای طراز اول مملکت سخنرانی می کند ، حالا امسال برای اینکه سبزها هم در راهپیمایی کاملا مشخص بشوند و هم راهی باشد که تبدیل به جمعیتی برای حضور در میدان آزادی و مستمع سخنران حکومتی نباشند مسیر راهپیمای شان را از میدان آزادی بسمت میدان انقلاب اعلام کنند .
اینکار چندین فایده دارد :
الف- نیرو و عده و قدرت سبزها مشخص می شود
ب- حکومتی ها هم سرگرم برخورد با سبزها و متفرق کردنشان در مسیر راهپیمایی و نهایتا میدان انقلاب می شوند و در نتیجه عده ای برایشان نمی ماند تا در میدان آزادی به پای سخنرانی شخصیت حکومتی بیاورند .
در هر صورت آرزوی سبزترین روز جنبش سبز را برای بیست و دوم بهمن دارم .
نظرات