هدف وسيله را توجيح مي كند ؟

یادم می آید روزگاری سالهای 78 یا 79 بود در تهران مد شده بود دختران و زنان مانتویی چفیه را بر سر کرده بودند و به عنوان روسری مد شده بود . خدا می داند چقدر از همان دختران مورد ضرب و شتم اراذل و اوباش مدعی نام حزب الله قرار گرفته بودند . چفیه ها رو از سرشان می کشیدند و حرفشان این بود که چفیه برای ما یه تیکه پارچه نیست و حرمت داره . من حالا کاری به این حرفها ندارم که این پارچه عربی از کجا وارد فرهنگ انقلابی شد و چه شد که در جبهه ها مد شده بود و شد نماد بسیجی . اصلا کاری ندارم به اینکه این چفیه عربی است یا ایرانی ؟ به این کار دارم که چقدر این چفیه مظلوم است ؟ چه استفاده های ابزاری که از این یه تیکه پارچه نشده است ؟ درست بعد از حوادث کوی دانشگاه بود که یکهو بعد از آن بر گردن علی خامنه ای دیده شد .... سعید عسگر این کوتوله جناح راست که نه جبهه را دیده و نه سن و سالش به این حرفها قد می دهد اولین بار عکسش با همین چفیه و لباس خاکی رنگ بسیجی در شکل و شمایل رزمنده ها بر روزنامه ها نقش بست .... احمدی نژاد هم با همین چفیه برای خودش در حال درست کردند سابقه است و حالا این عکس مقابل ... راستی اگر همین خانم که معلوم نیست کی هست و از کجا آمده با همین چفیه برگردن و همین شکل و شمایل در خیابانها راه می افتاد آیا همین حزب اللهی ها کاریش نداشتند ؟ و باز همان جمله تکراری و نخ ما هدف وسیله را توجیه می کند ....